افراد که به ساز های جالب و عجیب علاقه دارند حتما با ساز ماندولین نیز آشنایی دارند.در این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام شما را با ساز ماندولین بیشتر آشنا خواهیم نمود.با ما همراه باشید.
ساز ماندولین
ماندولین سازی است کوچک‌تر از گیتار و تا حدی گلابی‌شکل، دارای هشت سیم که دوبه‌دو به هم جفت شده‌اند و از چهار زوج سیم تشکیل می‌دهند. رایج‌ترین کوک برای این سیم‌های جفت، فاصلهٔ پنجم درست است.
تاریخچه ؛ ساختمان و صدا دهندگی ساز ماندولین
این ساز در قرن ۱۸ام در ایتالیا و آلمان از ساز ماندورا (mandora) مربوط به قرن ۱۶ام گرفته شده است. ماندولین با مضراب یا زخمه انگشتان نواخته می‌شود.
شکل ماندولین اشک مانند، دایره‌ای و یا تخم‌مرغی است و سوراخ صدای آن می‌تواند شبیه F یا دایره‌ای شکل باشد، دسته آن پرده‌گذاری شده و قسمت پشتی آن یا مسطح و یا دایره‌ای شکل است.
شکل و اندازه‌های مدرن این ساز قویاً توسط سازنده ساز پاسکال ویناچیا (Pasquale Vinaccia) از ناپل تغییر کرد. این ساز دارای چهار جفت سیم‌های فلزی است که به‌وسیله یک سر دسته (همانند سر دسته گیتار) روی نواک ویولن (g–d′–a′–e) کوک می‌شود.
گوشی‌ها در پشت جعبه گوشی قرار دارند. بدنه گلابی‌شکل عمیقاً منحنی شده است، صفحه انگشت گذاری دارای ۱۷ پرده است که کمی بالا آورده شده است. سیم‌ها به انتهای ساز متصل شده‌اند.
در عریض‌ترین قسمت ساز؛ خرک قرار دارد شکم به سمت پائین زاویه‌دار شده است، که فشار سیم‌ها را روی خرک افزایش داده که یک صدای عالی با قدرتی فوق‌العاده به آن داده است.
نوعی از ماندولین که در گروه‌های سازهای زهی بلوگراس امریکایی نواخته می‌شود نسخه‌ای از این ساز با عمق کم و با پشت صاف است.
نواختن و ساختن ساز ماندولین در اواخر قرن ۱۹ ام و اوایل قرن ۲۰ ام در اروپا و آمریکای شمالی و جنوبی رونق یافت. در قرن ۲۰ ام این ساز در یک خانواده از اندازه‌ها از سوپرانو تا کنترباس ساخته شد.
قطعات ساخته شده برای ماندولین شامل یک کنسرتو توسط آنتونیو ویوالدی، سرنید (serenade) در اپرای موتزارت دان جیووانی (Don Giovanni-1787) و پارت‌هایی از باله ایگور استراوینسکی (Igor Stravins) آگون (Agon-1957) است.