حسین علیزاده، نامزد دریافت ۳ جایزه گرمی

حسین محمد علیزاده که اکثرا آن را با نام حسین علیزاده می شناسند، موسیقی دان ؛ ردیف دان ؛ آهنگ ساز ؛ پژوهشگر و نوازنده تار و سه تار و همچنین نامزد دریافت ۳ جایزه گرمی است .در ادامه این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام با این هنرمند برجسته ایرانی بیشتر آشنا شوید.

زندگی نامه حسین علیزاده

حسین علیزاده در یکم شهرویر ماه سال ۱۳۳۰ دیده به جهان گشود.؛ پدرش اهل ارومیه و مادرش زاده تهران بود. او دارای دو فرزند به نام های صبا، نوازنده ی کمانچه و نیما، نوازنده ی رباب و تار می باشد. فرزندان علیزاده در حال حاضر عضو گروه هم آوایان زیر نظر پدرشان هستند. وی عضو هیئت موسس و اولین مدیر عامل خانه موسیقی بوده و در حال حاضر نیز سخنگوی شورای عالی خانه موسیقی می باشد.

مسیر هنری

علیزاده از همان کودکی در یکی از مدارس تهران که در آن استاد هوشنگ ظریف  برای دانش‌ آموزان تدریس موسیقی می‌ نمود به این هنر علاقه مند شد. هوشنگ ظریف که علاقه و استعداد وافر را در او دید، باعث شد تا او به هنرستان موسیقی معرفی گردد.

 در آنجا زیر نظر اساتیدی همچون حسین دهلوی و خود هوشنگ ظریف دوره های آموزش موسیقی را طی کرده و بدون توقف در سال ۱۳۴۹ وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران گردید.

در آنجا نیز تحت نظر استاد های بزرگی همچون داریوش صفت، نورعلی خان برومند، حبیب الله صالحی، عبدالله خان دوامی و... به یادگیری ردیف موسیقی سنتی ایران و همچنین تخصص درعلم نوازندگی تار و سه تار پرداخت. وی در این دانشگاه در رشته نوازندگی و آهنگسازی فارغ التحصیل شد. علیزاده در سال ۱۳۴۷ عضو ارکستر رودکی شد.

او با عضویت درکانون چاووش  همراه با دیگر استادان موسیقی ایران از جمله محمدرضا لطفی و پرویز مشکاتیان  آثار جاودانه‌ای در موسیقی ایران به نام مجموعه آلبوم‌های چاووش اجرا کرد و نیز با آموزش به هنرجویان موسیقی تأثیر مهمی در تربیت موسیقی‌دانان و نوازندگان پس ازانقلاب  گذاشت. بخش مهمی از تصنیف‌های انقلابی آن روزگار از جمله تصنیف شهید با صدای شهرام ناظری  از ساخته‌های علیزاده در آن دوران است.

 تحصیل در آلمان

حسین علیزاده در اوایل دهه ی ۶۰ خورشیدی برای تحصیل و تدریس به آلمان رفت و مشغول به تحصیل موسیقی در دانشگاه آزاد برلین شد. وی در این دوره، قطعه ی عصیان را به عنوان تز دوره ی موسیقی اش ساخت.

بازگشت به ایران

علیزاده پس از اتمام تحصیلاتش در سال ۶۷ به ایران بازگشت و به اجرای شورانگیز و ترکمن مشغول شد که حاصل این کارش ایجاد دریچه ای جدید در موسیقی سنتی ایران بود. در اوایل دهه ی ۷۰ خورشیدی موفق شد به ریاست هنرستان موسیقی نائل شود.

از دیگر فعالیت های حسین علیزاده می توان به تک نوازی و همنوازی اش با ارشد تهماسبی، ضبط ﺁثار خود، سخنرانی در ایران و سایر کشورها، اجراهای متعدد در این و کشورهای خارج، تدوین کتاب های ده قطعه برای تار، کاست های آموزشی، تدریس تار و سه تار، ساخت موسیقی فیلم، اجرای ردیف میرزاعبدالله فراهانی و .. اشاره نمود.

همکاری با شجریان

 علیزاده در سال ‌های پایانی دهه هفتاد، همکاری گسترده‌ ای را با خسروی آواز، محمدرضا شجریان  آغاز کرد و به همراه همایون شجریان و کیهان کلهر اجراهای بی نظیری را در داخل و خارج از کشور ارائه نمود.

 از اجراهای شاخص این دوره می ‌توان از کنسرت همنوا با بم نام برد که برای همه اهالی هنر و موسیقی آشناست. همکاری علیزاده و شجریان منتج به تولید آلبوم هایی همچون فریاد، داد و بیداد، زمستان است و... گردید.

جوایز هنری

 وی یکی از چهره‌های تحسین‌شده موسیقی فیلم در ایران به‌شمار می‌آید.

 علیزاده با کسب ۴ سیمرغ بلورین برای فیلم‌های گبه، زشت و زیبا، آواز گنجشک‌ها و ملکه، مشترکاً به همراه مجید انتظامی و محمد رضا عقیلی برنده بیش‌ترین سیمرغ بلورین در بخش بهترین موسیقی متن ازجشنواره فیلم فجر است.

همچنین از مهم ترین افتخارات او نامزدی او برای فستیوال گرمی است. علیزاده تا به حال موفق شده است برای آلبوم های فریاد، بی تو به سر نمی‌شود و به تماشای آب‌ های سپید در بخش بهترین آلبوم موسیقی جهان، نامزد جایزه ی گرمی شود. فستیوال گرمی، معتبرترین فستیوال ضبط و پخش موسیقی آمریکا و جهان است.